Afgelopen vrijdag zat ik op Texel. Op bezoek bij ‘mijn’ supervisor. Met een groepje mede-coaches die allemaal, net als ik, op weg zijn naar certificering als NLP-coach. Wat een inspirerende dag. Op meerdere fronten. Allereerst is het geweldig om met een groep dames op stap te zijn. Op weg naar Den Helder zat de sfeer er al goed in. Daarna op de boot naar Texel. Mij geeft dit al een vakantiegevoel. Zeker als de zon zo enorm overvloedig aanwezig is. En on top of this, een geweldige supervisor, die scherp is, warm en de vinger op de zere plek legt. Die je aan het nadenken zet. Over mijzelf, over mijn coach-zijn. Al meteen binnen 3 minuten na de koffie. Knap, heel knap!
Na afloop nog even het strand opgezocht…….
Nu drie dagen later, zit ik aan mijn eettafel en werk ik de aantekeningen uit. Food for thought. Lang geleden had ik ook supervisie, realiseer ik mij nu. Tijdens mijn HBO opleiding Personeelswerk. Ik weet het nog goed, de gesprekken aan de keukentafel. In Amsterdam West. Met een mede-student. Hier moest ik inbrengen wat ik tijdens de stage had meegemaakt. Zij gaf daar dan feedback op. Hoe oud was ik nou helemaal? Waardeerde ik het toen wel of was het een verplicht nummer? Ik ben bang het laatste.
Eigenlijk jammer, vind ik nu, dat je supervisie krijgt tijdens je opleiding en daarna niet meer. Althans niet als je het niet zelf opzoekt. Ik weet niet hoe het anderen vergaat maar ik ben gaan werken en toen stopte die begeleiding. Vanaf dat moment werd ik jaarlijks beoordeeld door mijn leidinggevenden. Dit zou een moment kunnen zijn van feedback en reflectie op mijn handelen. Toch heb ik dit vaak niet als zodanig ervaren. Niets ten nadele van mijn ex-leidinggevenden. De setting is er niet naar. Ik zat toch altijd met enige spanning te luisteren of het allemaal wel okee was wat ik deed. En wat de verwachtingen waren voor de toekomst. Bij knelpunten spreek je wel uit waar je moeite mee hebt maar niet teveel. Kortom, in hoeverre speel je open kaart? Kan dat ook wel?
Ik moet zeggen dat los van een pleidooi voor het voeren van een goed en constructief beoordelingsgesprek, ik ook zou willen pleiten voor supervisie. Iemand die goed luistert naar je woordkeuze. Die kijkt naar je houding. Die oplet wat en hoe je iets zegt of wat juist niet. En die dit teruggeeft met als doel je te laten groeien in je vak. Ik ben blij dat ik het nu heb in mijn rol als NLP-coach. Ik zou dit als HR-adviseur ook graag gehad willen hebben. Ik kan het iedereen aanraden.